Denizim sükûnet benim
Ama hayli panik dalgalarım
Çıkmadı hala aklımdan şu kaygılar
Dışarıya çıkartmadı beni bu takıntılar
Nefsime hükmetti bu sermayesiz saltanatlar
Kol kanat geldim kendime
Kolda kanatta vurdu beni matemlerimden
Süvarilerim var gezinir zerrelerimden
Ama onlarda korkuyorlar benim gibi cenklerden

Ağlamaklı gözlerim damlarsa yere
Bilki sen ve ben dolaşmışız sinemlerde
Sinemin olduğu yerde
Olmaz tesellilerde bahanelerde
Sahillerinde denizin ortasında bir gemi
İçinde hayali olmayan bir gemici
Sen denize bakıyorsun
O ise mazilerine yanıyor

Gözlerine bir umut şelalesi
Bakınca tetiklenir bende aheste nöbetleri
Gökyüzünün hudutlarından yansır yakamozların
Ama ben deniz değilim yansımaz bana
Yer yüzünde senden alıntılı bir çiçek
Keşke ikimizde birbirimizi bahanesiz sevsek