Jilet kesiği bir nisan gecesinde demlemişti kaderini zaman,
Sıcak hayallerini buzdan bir kadehe teslim ederken.
Birkaç sorhoş şişenin ayık homurtusuydu belki de ,
Beyaz şeytana kanıp da, kendinden geçen şehvetli teninden.


Saatler , karanlığı tam ölüm gece vazgeçti akrebin sevgisinden.
Yalnızlığa dümen kırmış bir nefeslik yaşamdı artık tüm nefesler.
Ayaz flikalara dolduruldu önce, cebi kalın arsız zenginler,
Islak bir kemanın arşesinde boğulan binlerce masum notanın,
İsyankâr çığlıkları arş”a yavaş yavaş yükselirken..

Bu şiirler, hayatın acımasızlığına ve aşkın kırılganlığına tanıklık eden iki farklı sesi yansıtıyor. İlk şiirde, kaderine razı olmuş bir adamın, alkol ve uyuşturucuyla kendini unutma çabasını görüyoruz. Kendini beyaz şeytana teslim eden adam, zamanın ve yalnızlığın pençesinde kıvranırken, toplumun adaletsizliğine ve zulmüne de isyan ediyor. İkinci şiirde ise, sevgilisinden ayrılmış bir kadının, ona geri dönmek isteyen eski sevgilisine karşı duyduğu öfke ve küskünlüğü okuyoruz. Kadın, sevgilisinin yalanlarına ve yalvarmalarına kulak asmayarak, onu reddediyor. Bu şiirlerde ortak olan tema, hayal kırıklığı ve pişmanlıktır. Her iki şair de, yaşadıkları acıları dile getirerek, okuyucuya duygusal bir mesaj veriyor.