Doğarken bahtsızlık düşmüş bahtıma
Pıranga vurmuşlar her bir ahtıma
Yıldırımlar düşmüş gönül tahtıma
Sılamda yabancı kalmış sürgünüm
Yorgunum be dostlar artık yorgunum

Gülmeyi ezelden unutmuş yüzüm
Artık yaş dökmüyor usanmış gözüm
Gelmiyor baharım bitmiyor güzüm
Bahara aşığım güle vurgunum
Yorgunum be dostlar artık yorgunum

Ümit çölde serap, hayat elde kor
El kurşunu değil dost sitemi kor
Bunca vurdum duymaz hali gel sen yor.
Dünyaya sırt döndün artık dargınım
Yorgunum be dostlar artık yorgunum

Gönül bahçelerim çevrilmiş çöle
Hasretim bir küçük çiçeğe güle
Dertlerim yük olur yüreğe dile
Kızgın çöller yuttu artık durgunum
Yorgunum be dostlar artık yorgunum

Beni ben yapan sır mana hor şimdi
Karanlıkta hakkı bulmak zor şimdi
Nice başlar sağır bakar kör şimdi
Kör kurşun yemişim artık vurgunum
Yorgunum be dostlar artık yorgunum

Ey Bülbül ne oldu baharın bağın
Kış zulmü çektikçe eridi yağın
Ne oldu ev barkın hane ocağın
Has bahçemde yadım, küskün kırgınım
Yorgunum be dostlar artık yorgunum
Bayram Ali Bülbül