Can yanar, yürek yanar, yarası olan yanar,
Yürekte yara yoksa, yananlar yalan yanar.
Kaç ana kuzuları; kar, tipi, boran demez.
Arkasında çilekeş garip analar yanar.

Adı ’’ANADOLU’’ dur, Gam dolu keder dolu.
Bu Yurdun yazgısı bu, çileli Ana dolu.
Evladını gömerken bu toprağın bağrına.
Sinesinde kim bilir nice volkanlar yanar.

Acılar Yüreğine ağu olur oturur.
Dağ yürekli babalar yine de dimdik durur.
Mehmet’ inin ardından ’’Vatan sağ olsun’’ derken!
Göğsünde sanılır’ ki dağlar ormanlar yanar.

Arkasında bekleyen beyaz gelinlikli eş.
Bekliyormuş pusuda terör denilen kalleş.
Henüz yeni doğmuşken erkenden battı güneş.
Ardından Al yazmalı, taze gelinler yanar.

Şehadet şerbetini içip gitti yiğitler
Amenna inanırız onlar gerçek şehitler
Milletimin gönlüne gömüldüler yiğitler
Edirne’den Hakkari’ ye topyekun millet yanar