İçimdeki bu yangın ,
Mevsimlerin şaşkınlığımıdır
Ya nedir ?
Vakit kış ortası,
sinemde
cehennem nehirleri
Berrak suları
Akar gider zer zebil.

Avuçlarıma aldım ateşi
Ateşi tutmaktan zordu
insanı sevmek ,
Şimdi siz bulun hadi beni
İnsanlığın yitik ivmelerin de
Düşüşe geçmiş bu zamanın
Sırlarını saklayan kara kutusudur
Kalbim.

Himalayalarda kayıp
her bir zerremden
söz bile etmiyorum !

Tenezzulüm yok bedenime
Nefsimin katiliyim ,
atladım defterin en yüksek katından

Aranıyorum çığlık çığlığa
Vurulurum belki bir şiirde
Sokak ortasında
Kalbimin tam omurgasından. /

Öyle süslü kelam bilmem,
Zaman geçer , döner devran
Gönül kapım açık ,lakin han değil
Sevda dediğin mübarek
sraatten beri yol değil.

Âlim olmaya gerek yok ,
Had bilmek marifettir...
İşte arşın ,işte kurşun
Seven sevdiğini alsın
Dost bilen yanıma düşsün
Had bildirmek marifet değil.

Bir karıncayı çiğnemeden,
Vijdanımı öldürmeden
Başım yere egdirmeden

Gitmektir şu haneden muradım