Bilmem kaç şiir okudum, kaç kelime heceledim, kaç mısrayla savaştım...
Hatırlamıyorum sevdasına bodoslama daldığım şair sayısını...

Şairle ağladım, birlikte göğüs gerdik içimizdeki zelzelelere ağır hasarlı kalbi yamalı olarak tutunduk hayata...

Şairle bekledim, kaç gece soğuk pencere kenarında, titrek gaz lambasında ne umutlar yaktık birlikte...

Şairle hasret çektim fırtınalar arasında, yârin milyonda bir ihtimal de olsa gelen kokusunu anımsamak için...

Kaç defa şahit oldum şairin ölmek istemesine, bir ihtimal ah o bir parçacık kavuşma umudu vaz geçirdi her defasında...

Ne bedeller ödemişti şair, sevdiğine ciğerlerinde kalan son bir nefesi vermeyi göze almıştı...

Beraber cehennem ateşi de yaktık cennet bahçelerinde sevda türküsü de söyledik. Neyi başaramadık dersen muhatap bulmayı...

Neyi gördüm diye sorarsan yorulma özet geçiyim;
Dünyada kalbine giremediği insanın, ebediyette gölgesinde bile olsa yanında olmak...