Gülmedi kaderim çile çekerim
Benden gayrı kimse, anlamaz beni
Gün gelir gözümden yaşlar dökerim
Benden gayrı kimse, anlamaz beni

Anaya, babaya, cana küserim
Deli poyraz gibi yönsüz eserim
Evlattan, ayâldan selâm keserim
Benden gayrı kimse, anlamaz beni

Hâlimi görenler deli sanıyor
Bilmezler içimde yaram kanıyor
Ah ettikçe garip sinem yanıyor!
Benden gayrı kimse, anlamaz beni

Varamam yollarım cânâna ırak
Seven sevdiğinden olmasın firâk
Dokunma zülfüme telini bırak
Benden gayrı kimse, anlamaz beni

Beni del’eyliyor o hilâl kaşlar
Sen diye bağrıma bastığım taşlar
Bitti derken dertler yeniden başlar
Benden gayrı kimse, anlamaz beni

Adamışım ben gönlümü, dilimi
Yalnızlıktır büken benim belimi
Candan bir sevenim tutmaz elimi
Benden gayrı kimse, anlamaz beni

Karaya büründü görünmez akım
Sevdânın önünde garibim, tekim
Sâyende yaşadım en büyük yıkım
Benden gayrı kimse, anlamaz beni.



Karacakız Emi Öztürk