DEMANS

Başımın üstünde kara bulutlar dolaşıyor
ben mi benden göçüyorum
sen mi terk ediyorsun bilemiyorum
bunları düşünmek bile istemiyorum

bir gün benim de kapım çalınacak elbet
belki bugünden sonra
belki yarından önce
ruhum terkedip gidecek bedenimi

Tanrım ne kadar zor bunları düşünmek
belki yakında konuşamayacak
ve onu sevdiğimi bir daha söyleyemeyeceğim

kim bilir
belki de kavramayacak ellerim
ya da takatsiz kalacak dizlerim

yalvarıyorum gitme
n’olur benimle kal desem
sıkı sıkıya kavra ellerimi
tebessüm et mesela
bilmediğim bir coğrafyada
tanımadığım insanlar arasında yalnız bırakma beni

of of
ya taşımazsa dizlerim
zor anlarında nasıl koşarım ona
nasıl hissettiririm yürekler dolusu sevdiğimi

ola ki o gün gelmiş olur
ve ben benden göçmüş olurum
otur karşıma
bazen şarkılar söyle bana
ya da anıları depreştir
belki hatırlar da kendime gelirim
en çok sevdiğim şeyi hatırlat mesela
hangi espriye güldüğümü
en çok neye kızdığımı
nelerden mutlu olduğumu
gözlerime bak
ve yaşadığımı hatırlat olur mu

çünkü ben hâlâ mutluluk hastasıyım
çünkü ölmediğim sürece
ben hâlâ dünyanın parçasıyım

Efkan ÖTGÜN

Not; Alzheimer (DEMANS’a) dikkat için kaleme almıştır.
Dünyadaki bütün Demans hastalarına atfediyorum!