Doya doya çocukluğumu yaşadım,
Ne güzeldi oyuncaklarım.
Nelerle oynadım sayacagım,
Ne güzeldi oyuncaklarım.

Sazım vardı telleri ipten,
Topum vardı çabuttan, bezden,
Düdük yapardım söğütten,
Ne güzeldi oyuncaklarım.

Çiçekleri toplar taç yapardım,
Şapka gibi başıma takardım,
Fazla durmaz sıkılır bozardım,
Ne güzeldi oyuncaklarım.

Bir çift lastikle sapan olurdu,
Ortasına bir taş konurdu,
Çekip bırakınca atar, vururdu,
Ne güzeldi oyuncaklarım.

Topacımın çevresine ip sarardım,
Dönmesi için yere atardım,
Fırıl fırıl dönüşüne bakardım,
Ne güzeldi oyuncaklarım.

Rüzgarla oynaşan uçurtmam vardı
İpini uzattıkça yükselir uçardı
Sevinçten yüzümde güller açardı
Ne güzeldi oyuncaklarım

Oyuncak almazdı ne anam ne babam
Kendi icadımdı, tahtadandı arabam
Hoşça vakit geçirmekti çabam
Ne güzeldi oyuncaklarım

Ömürlü yeter uzatma daha,
Parayla oyuncak almadım vallaha,
Top çoğaldı ama kalmadı saha,
Ne güzeldi oyuncaklarım

Ömürlü Aksoy – Em. Tarih Öğretmeni
04-06-2007