adaklar adanmışçasına kurşuna dizilen,
uçurumun köşe başında nefessiz kalan;
öl_ ü mısralara bağışlanmadın,
haklısın..

kalbimi doğurduğun rahminden,
karan_ lığa hükmedilen kalemi;
sesini idam ettiğim bu şehiri,
teninde ki hasretin;
sonsuzluğuna defnetmedin!
haklısın...


uykularını bölen gece korkuları,
kuru toprağa adını veren kan kırmızı,
gözlerinde ki ağıdın gök yüzü;
harnanacak ömrün hikayesiydin!
haklısın...


yolun bitmezliğine prangalı adımlarım,
kaybolan rotasında dalgasız bu deniz,
sürgün bulutlarda göz yaşı kokun,
duymayacak mısın? !
ayrıklıktan kalan cenaze ikimizin;
vazgeçmeyi seçmek,
büyük hakaret,
değişmeyecek vaktin çıka gelişi;
vurgun yemiş rüzgar,
saçlarına değmeden çekip gideceksin;
ben yokluğunu hülyanla oyalıyorken..

kader dedikçe yalana banıyorum aşkı;
haklısın...


karan

e. ey z.