Gelimli gidimli bu, hayat dolu dünyada
Şu benim imtihanım bitmedi be arkadaş
Çocuklukta yoğruldum yaşadığım rüyada
Şu benim imtihanım bitmedi be arkadaş
Kendimi feda ettim yetmedi be arkadaş

Dere tepe demeden koştum kendi gönlümce
Haksız bir şey yemedim hoştum kendi gönlümce
Nice engeller çıktı coştum kendi gönlümce
Şu benim imtihanım bitmedi be arkadaş
Kendimi feda ettim yetmedi be arkadaş

Tüm zamanlar içinde kendi yolumu çizdim
Doğru bildiğim kadar dostlarım ile gezdim
Şeytanları gördükçe kendi canımdan bezdim
Şu benim imtihanım bitmedi be arkadaş
Kendimi feda ettim yetmedi be arkadaş

Geçen ömrün her anı kendimle yarışırım
Olur olmaz şeylere haddimce karışırım
Yüzsüzlerin yüzünü gördükçe ayrışırım
Şu benim imtihanım bitmedi be arkadaş
Kendimi feda ettim yetmedi be arkadaş

Gönlüme ateş düşer onunla dertlenirim
Ciğerim aşkla pişer sonunla dertlenirim
İki yürek bir beden olmazsam dertlenirim
Şu benim imtihanım bitmedi be arkadaş
Kendimi feda ettim yetmedi be arkadaş

Yıllarımı geçirdim aşkla eyledim niyaz
Kendim ile yarıştım say ki yaşamadı yaz
Mutlu günlerde gördüm sevdiceğim diyor az
Şu benim imtihanım bitmedi be arkadaş
Kendimi feda ettim yetmedi be arkadaş

Yaşadıkça dünyanın dertleriyle hislendim
Acun’um ben dostların sevdasıyla beslendim
Şu üç günlük alemde sevdiğime yaslandım
Şu benim imtihanım bitmedi be arkadaş
Kendimi feda ettim yetmedi be arkadaş

Selahattin ACUN’un kaleminden✍
YİRMİÜÇ ARALIK İKİBİNYİRMİÜÇ/ADANA