Seven sevdiğini her zaman özler
Her an göze gelir kâlp yakan gözler
Kâlpten kâlbe sessiz düşünce közler
Aşkın en yakıcı hali ayrılık

Yanımda ol diye yalvarır gönül
Yediveren gülden dal verir gönül
Sarı pembe yeşil al verir gönül
Kâlpten kopan bir gül dalı ayrılık

Ayrılmazken etli tırnak etinden
Kesilse de tenin kopmaz ki tinden
Ayrışırken zaman dün ile günden
Mahşerde vuslatın yolu ayrılık



Kalbi içten yakan közü mü tutsam
Gözden yüze düşen tuzu mu yutsam
Sever iken aşkla nasıl unutsam
Bir Kız Kuşu bir Tuz Gölü ayrılık

İsmi var cismi yok anar mı anar
Gül aşkıyla gönül yanar mı yanar
Yanan kâlp kirece döner mi döner
Kirecin kaymağı balı ayrılık

Aktaş idim yandım küle döndüm ben
Kireç olup külden kile döndüm ben
Kâğıttan beyaz bir güle döndüm ben
Sözle kavuşmanın yolu ayrılık



Gönül sarayımın burcu hisarı
Kırık dökük kâlbim aşkın eseri
Kör kütük bir sarhoş ipsiz serseri
Sevda ile mecnun deli ayrılık

Yerinden sökülüp yele kapılmış
Dağdan yuvarlanıp sele katılmış
Dalgayla vurulup kuma çakılmış
Bir sandal ağacı salı ayrılık

Sevdim gülüm seni böyle çılgınca
Kapıldım deryaya selde algınca
Her sabah yastıktan başım kalkınca
Gözümde dikenli çalı ayrılık



Aklıma gelince yıllardan sonra
Üç gün iki gece yollardan sonra
Yolculuk sonunda sarılıp orda
Bir beyaz mendilin gülü ayrılık

O hurma ağacı hâlâ yerinde
Sökülmüyor kâlpten kökü derinde
Meyveler tatlanır gözün ferinde
Ay Güzeli Sevda Seli ayrılık

İşler iken soğuk iliğ’me kadar
Yanan kâlbim güneş aşkın ile nâr
Ateşin güneşten ötesi de var
Işığın pervane kulu ayrılık



Dalga dalga saçın buğday başağı
Karlar erir akar belden aşağı
Tozaran sularda bir gökkuşağı
Bir çağlayan "Gelin Tülü"ayrılık

Varlığı yokluğu güçlüğü gördüm
Hepliği tekliği hiçliği gördüm
Göz ile görünmez içliği ördüm
Ateşten gömleğin külü ayrılık

Aşık Aktaş yazdı baharı yazı
Dilinden düşmeyen bülbül avazı
Yalnızca gülüne geçmedi nazı
Kırıyor kanadı kolu ayrılık

Şaban AKTAŞ
20.12.2023 - 16.47

Görsel; Ferhat ile Şirin mezar anıtı..
AMASYA