çocukluğumda omzum düşerdi sefaletlikler içinde
eski -püskü elbiselerle büyüttü anam beni
bazlamalarla zeytinsiz kahvaltılar
bulgur, patatesten öteye gitmeyen akşam yemekleri
babam onurunu ayaklar altına almayan bir çobandı
baba hasreti tüterdi burnumda akşamları
o kırlarda koyunları otlatırdı gece ve gündüz
hakkı, hukuku, adalet, emeği ezilen bir emekçiydi
alın terine saygı görmeyen on parasız fakirdi/k..

varliyetli ailelerin çocukları şen şakrakken kendi aralarında
oyunlarını biraz öfkeli, biraz makçup bakışlarla izlerdim
kendimi Çin zulmünde ötelenen, horlanan, itilen
uluğ Türkista’nın çocuğu sanırdım yanlarına sokmadıklarında
içime doldurduğum kinimle Kürşat olmak isterdim
İhtilalci ruh ile büyüdüm...

anam, güzel anam saçını süpürge ederken bize ’’of’’ demezdi
içine hapsederdi tüm acıları, zorlu yaşamın sancılarını
tebessümlerinde hep mutlu sanırdım onu
hele beni büyük leğende yıkarken söylediği türküler
Yemen türküsünü dehşet söyler, ağlardı
ne bilirdim ki; suskunluklarında feryad-ı figan var
geceleri beni uyutmak için atlattığı Dede Korkut masalları
tatlı rüyalara dalıp giderdim anlatırken

fakirdik amma huzurluyduk, nimetin kıymetini bilirdik
düğünlerimizin çoşkusu bir başkaydı
köy odasında yarenlikler gece boyunca sürerdi
ne zaman ki amerikan süt tozu ve ekmeği girdi okullara
azar azar yok olduk özümüzden, inancımızdan
posası çıkmış bir beden ile sürünür olduk
kardeş kardeşi vurdu, bin bir parçaya bölündük
anaya, babaya saygı sevgiyi yitirdik
üç kuruşluk menfaat için asaletimizi, namusumuzu satttık!

keşke fakir kalsaydık!..

Zafer Direniş
...