BİLMEDİN GÖNÜL

Kimler geldi kimler geçti vurarak;
Yaralarım göz göz silmedin gönül.
Bin türlü lisanla hesap sorarak
Bir benim dilimi bilmedin gönül.

Uzaklar yakınlar dert oldu sana,
Yıkarak kaşları yan baktın bana,
Ne olur bir kezcik bir anlasana
Koşsam da bir adım gelmedin gönül.

Ağır taş elbette makbul yerinde,
Göz aşinalığı vardır birinde,
Dün - bugün sevildin; varsın yarında
Vuslatıma razı olmadın gönül.

Kapıldın yad yaban sözü estikçe,
Sevindin gam keder beni bastıkça,
Seviyorum dedim surat astıkça
Derdime çareyi bulmadın gönül.

Eser deli poyraz her yer kar boran,
Kan ağlar gurbette kalan her zaman,
Gün gelir ey güzel; olursun pişman
Sevgiyle saygıyla kalmadın gönül.

Ressam Halil, sanma kanatsız uçar,
Kara gün kararıp kalmaz ki geçer
Umut çiçekleri vaktinde açar
Sen ağlama bensiz gülmedin gönül.

Halil GÜLEL
Düsseldorf / 14.12.2023
(Aksedce Hece)


Resim : Halil GÜLEL
Renkli kuru boya, A 4 karton, 2012