Ablam Elife Şükran Kardag ya hitaben.

CAN ELİFEM

Bu dünya var oldukça dönüp duracak sabret
Ardından koşamasın yeter bir dur Elife
Ömür denen sermaye bitip tükenir elbet
Uçsus bucaksız âlem seyret bir gör Elife

Çocuk denecek yaşta ocak oldun, baş oldun
Balalarına ana sonrada gardaş oldun
Beraber büyüdünüz sonra gönüldaş oldun
Sanma ki sevenlerin görmedi kör Elife

Yarım asırlık ömrü eşin ile bir ettin
Başına taç eyledin yüreğine yâr ettin
Çalıştın çabaladın yüreklerde yer ettin
İyilerin sınavı elbette zor Elife

Ömür denilen testi dolunca su almıyor
Azrail geldim diiye kapıda zil çalmıyor
İnan vakti gelince emanet can kalmıyor
Kuş olup da uçuyor sevilen yâr Elife

Ak kefenlere sardın yolcu ettin yârini
Göstermeden ellere saracaksın yaranı
Düşünme hiçbir şeyi tasa etme yarını
Dul kalmayı kendine eyleme ar Elife

Eşinden ayrılanı kime sorsan gösterir
Ele güne güvenme eşe dosta küstürür
İki kelam laf erder gönül telin kastırır
Akıl vermiş olmayım yaşayan var Elife

Dünya yalan, kul fani, yaşayıp görecekler
Şükür oğlun, kızın var yaranı saracaklar
İstemeden incitip belkide kıracaklar
Yüzünden nur alnından akmasın ter Elife

Kurut artık gözünden akan o yaşlarnı
Kem gözlere nazarlık gel çatma kaşlarını
Bundan sonra gördün hayra yor düşlerini
Bize yâr olan Allah sanda yâr Elife

Nice meşkkat ile yaşadı gördü dünü
Haşa isyanı etmedi her daim hakka yönü
Dur durak dinlemiyor bugün kahırlı günü
Figanın arşa çıktı odan mı dar Elife?

Hem Elife hem Şükran bilenler bilir seni
Derler deryaydı sende değil ki bunlar yeni
Hem anamsın hem ablam okşayıp sevdin beni
Acın benim de acım yüreğim har Elife

Ana yarım can ablam yaşamaksa geregin
Ahu feryad edipde yıkma gönül direğin
Dağlarımız kış bizim üşümesin yüreğin
Yıldız yıldız saçına yağmasın kar Elife

ŞAHİN’İ der ki; aşkla doldurdum bu kalemi
Bacım bölmek istedim sendeki dert elemi
Sabır diledim Hakktan yazdım Allah selamı
Sakın ola ağlama feryadı zar Elife…

Hatice Şahin