Kaçıncı yazışım yüreğimin hasretini
Kaçıncı paramparça oluşu gözlerimin her gece
Bu ilk mektubum değil... dinmeyen rüzgarın uğultusunda
Sana doğru uçuşan sararmış yapraklarla
Bilmem kaç yüz kağıda damlayan
Gözyaşından mürekkebim
Pencerene uçup gelen kuşlarla susamış çaresizliğim
Bil ki kanayan yüreğim koşuyor
Sana her mektubumda

Bir ezik şarkı söyler dudaklarım
Olmasan da yanımda... seninle geçer her anım
Akşamın simsiyah rengi çökmesin pencereme
Yıkılır gider üzerime her köşesi bu evin
Damla damla eririm gecelerde
Ne teselliler dindirir yağmurlarımı
Ne de dost selamları
Büyür korkularım siyah gecelerimde
Korkuludur o an köşedeki sokak lambaları

Gecenin gözlerinden yağmurlar nasıl taşar
Yokluğunun sokaklarına otağ kurduğumdan bu yana
Bütün yalnızlıklar içerime çöküyordu
Bir korkulu suskunluğun dibinde
Kendini dinliyordu sensizliğim
Sessiz sessiz kanıyordu içimdeki sesin
Gün ışısa ne, ışımasa ne
Gözlerimde kaskatı akşamlar

Sana ulaştığında ucu yanık bu mektubum
İyi oku güneş yanığı dizelerimi
Haykırsam da duymuyorsun sesimi
Ellerimi uzatsam karanlıktaki gölgelere
Sen sanırım ama yoksun !
Gelecek misin ?
Ya da ben görecek miyim ?
Korkuyorum !!!

Günay Koçak


12. 12. 2023