--MUTLU ÇOCUKLUĞUM--
Ayağımızda soğukkuyu sırtımızda ak köynekler
Elimizde yediğimiz kurumuş yavan ekmekler
Sokaklarda kırlarda özgürce koşar oynardık
Kıskanırdı bizleri kırlarda uçuşan kelebekler.

Akşama kadar oyunlar oynayıp ta yorulurduk
Akşam yatınca mışıl mışıl uyurduk
Maalesef hiç olmadı güzel oyuncaklarımız
Biz o yokluğun içinde bile ne kadarda mutluyduk.

Yoktu ne çikolata ne kurabiye ne de keklerimiz
Yoktu öyle bizim kaprisimiz ile özel isteklerimiz
Yünlerimiz ve yumurtalarımız ile satın aldığımız
Mutlu ederdi bizi kara üzümle kırık leblebilerimiz.

Harmanlikta kuzu güderken dalardık oyuna
Arkadaştık dost’tuk evde sokakta her hayvana
Bizlerin hiç olmasada cicili bicili elbiseleri
Siyah önlük yırtık papuçlarla giderdik okula

Ne naz yapardık ne de hayata küserdik
Bayram seyranlarda bütün köyü ev ev gezerdik
Hamzayım derim ki o yokluğun içinde bile
Biz mutluluktan uçar bir o kadarda gülerdik.
Hamza kızıldağ..6-12-2014-