çıldırtma beni neon lambalarına sürgün kız
inanmam zemzem suyuna banıp gelsen
iblisin buyruğundan döneceğini sanmam
geçmişin izlerini boşuna arama tapınaklarda
öleceksin karanlığa gömülmüş kirli sokaklarda...

bizimdir üstünde özgürce oynaştığın toprak
kan kırmızısı aşkların külliyen yalan
kimlik de, kılıkta değiştirsen inancım yok
sultanların boğdurulduğu mahzenler senin
soysuz kan değişiminde aldatılmışlığa yanarım!..

yalın kılıç atlılar yollanırken garba kükrerdik
sarayda Rus dilberler zil zurna iken göremedik
devlette tükenirken Türk’ün öz nesli, bilmedik
özünü kaybetmiş devletlim değişti bizi
zürriyetinden uzak kalmışlardan ne beklerdik?

Allah naraları bozkırlarda avazımız yankılanırdı
kutsal yeminle şövalyeler dize getirilirdi
bize emanet kutsanmış şehirler bizi beklerdi
dudaklarımızda İlah-i kelimetullah ülküsü varken
aşk, sevda harlanırdı yüreklerde cenke koşarken ...

sancağın gölgesinde kupkuru bir ekmek, bismillah
susuz gecelerde sessiz iniltiler derinden gelirdi
duymazdı Yeditepe’de sarhoş dönme kızıl faişeler
kuş tüyü yataklarda okşanırken memeler
üç kıtanın yollarını çizerdik yağmurlu gecelerde
ne yazık ki bizim ocaklar, çocuklar yetim kalırken,
orospular, pezevenkler, saray puştları alem yapardı! ...

Zafer Direniş
...