Ellerimde son resmin bir kaç yerinden kırık
Gözlerimde bir buğu buğazımda hıçkırık
Su gibi ekmek gibi üç öğün gözlerim aç
Aklım karşı gelsede gönlüm hep sana muhtaç
Mecalsiz ellerime resmin ağır geliyor
Her anı her anımı mızrak gibi deliyor
Ellerim dizlerime düşer kuru dal gibi
Bu zifiri alemim karanlığın en dibi
Peşinden koşa koşa hayalim yorgun argın
Uykumuda götürdün rüyalar bana dargın
Hep önümde bir hayal hep ardımda pişmanlık
Kimse bana edemez sevgim kadar düşmanlık
Ne sokak beni bekler ne gündüz bana muhtaç
Geceler bir taht gibi karanlık başımda taç
Her günüm ayrı varta her gülüşüm bir çukur
Gündüz her kese nimet bana ateşten dekor
Burdan çıkamıyorum vaz geçsemde nafile
Beni bende hapsetti bu amansız gaile
Zamanda akan ömrüm sanki cılız bir dere
Yokluğuna düşerim belki günde bin kere