Ayrılık mevsimidir, bu aylar…
Bir sonbahar esintisine kapılır sürüklenen sararmış yapraklar...
Tıpkı gönlümdeki sevdam gibi savrulur etrafa.
Dudakları gülümserken, korkuyorum gözlerindeki donuk bakışlarından...
Öyle ki, kalbim bu sonbaharda her an yapraklarını dökecek bir ağaç misali...
En ufak olumsuz bir rüzgârla çırıl çıplak kalmaktan korkuyorum.
Ama, bir kadını sonbaharda sevmeli...
Elleri üşürken ısıtmak için...
El ele tutuşmak için...
yağmurlarda ıslanmasın diye aynı şemsiyenin altında sarılmak için!
Bir sonbahar yağmuru gibi yağdı sevgisi yüreğime...
Elleri, ellerimdeyken üşümedim hiç aslında...
O, giderse ansızın sonbahar olurum...
Göz yaşlarım yağmur olur dökülür yanaklarıma...
Aklında bir hüzzam şarkısı…
Bir de ayrılıkların sızısı kalır…
Bütün kuşlar vefasız...
Havalar, amansız...
Mevsim artık sonbahar…
Nasıl sevdiyse öyle kalmalı insan.
Değişmek mevsimlere yakışır...
Dinçer Dayı