TİRAT

Ben ki kâinatın başlangıcını temsil eden,
ben ki aşkı insanlığa armağan sunan Ziggurat.

Henüz insanlık öfkesini kusmadan,
ihanetin talan etmediği zamanlarda;
Tanrı’nın saklandığı yerdi bu dünya.

Mânâyla maddeye,
gizlerin şahitlik etmediği bir cennet gibiydi yürekler.
Ziggurat’ın had bilmez rahipleri vaftiz eylerken ihaneti,
sevdayı koynunda büyüten şeytanın kulağına aşkı ben fısıldadım.

Sen,
aşka ihanetin sembolü.
Ve sen,
siyasetin yüz karası;
yalancısı, riyakârı.
Ve sen,
kana susamış cellat.
Ve diğerleri.

Soyunarak ruhunuzdan aşkı,
fethedilmemiş bir cehennemi keşfettiniz.
Kutlarım sizi.

Ey yanlışa biat eden insanlığın yüz karası.
Ey mutluluğu mutsuzluğa tercih eden çıplak bedenler.
Ey ruhu aşka aç yaratıklar;
bırakın Ziggurat’ın melekleri tutsun ellerinizden,
getirsinler huzuruma.
Çıkartayım yüreğinizden günahlarınızı.

Varın Babil’e şaraplar taşıyın.
Varsın kervanlar yorulsun aşka giden bu yolda.
Kırın testileri.
İçin kana kana, mutluluktan mest eden aşk meylerini.

Hadi, ne duruyorsunuz?
Ben ki
size bir kez el uzattım;
ahmaklığı giydirerek çıplak ruhlarınıza,
mutsuzluğun gölgesini düşürmeyin yarınlarımıza.

Siz, kana susamış cellatlar;
siz, önümden geçip de giden kerli ferli kodamanlar.
İşkembelerinize bir lokma fazladan gitsin diye
katlettiniz bütün geçmişimi,
bugünümü,
yarınımı.

Cebimde çocukluğumun resmi; çıkarın da bakın.
O kaldırım kenarında oturan dilenci benim.
Benim işte.
Merak etmeyin;
senden, sizden, onlardan
bir lokma ekmek dahi istemem.

Siz bilemezsiniz.
Anlayamazsınız içimde kopan fırtınayı.
Hem bakmayın ayaklarım yalın,
eğnim hırkasız ve açım.
Üşüdüğümü de sanmayın.
İnsan kaç kere üşür ki zaten?
Kaç kez umudu çalınır cebinden geleceğimiz olan çocukların?

Hadi, durmayın; alın.
Alın yarına dair mavi düşlerimi.
Çalın cebimden bütün umutlarımı.
Ama
dokunmayın insanlığıma.
Odur tek servetim benim.

Hadi, ne duruyorsunuz öyle?
İnsanlığınıza küfretmeden kavrayın elimi.
Efkan ÖTGÜN