Çatıyorum işte aklımın kırılgan noktalarına.
Yağmurun gelişi ve bitimi gibi yolum.
Ah karanlığın cilveleştigi ışık yitimi.
Yelkeni fora dümeni kilitli belirgin uzaklığın.
Ya ne demeli şimdi bulutun yumuşak beyazlığına.
Gökkuşağı yitimi günlere gebe gülüşüm.
Çocuklar aç direngen rüzgar kurşun yalımı.
Nasıl nefes alırsın öyle sıcak öyle buğulu.
Bir sokak selvisi bakışlar kaderle oynaşıp durur.
Kırılmış kıristallere vuran ışıklar, yansımalardan uzak.
Güneş diz kırmış başaklar hancer saplı .
Bereketi çalınmış hayatın gözlerdeki bakışlardan.
Ya ne demeli şimdi tarihin belirgin uzaklıklarına.
Adımı koy utanma yaşamın kucagına.
Bebeler sütün kokusuna,rüzğar kınına hasret.
Deli dolu yitik aklım belirgin uzaklıklarından.
Gelirim bir dağ yitimi ,bir bıçak bakışından.
Konarım bir gelinlik kızın kaneviçe çemberine.
Ya ne demeli şimdi umudun o renklerdeki çümbüşüne.
Yağmura inat hala bulutun yumuşaklığı.
Kara ülkelerin kara çocukları gibi tuttuğum her yas.
Dilime oturmuş güneş diz kırmış ,
Yarım kalmış umutların türküsü, dilimin uzaklığında.
Gün aşımına bağlanmış şafagın her sökümü.
Her dört mevsimden biri utanmaz yaprak dökümü.
Kara zemheri işleniyor beyaza salkım salkım.
Hiçbir yol bizim umudumuzun gidileni degil.
Yollar aklın belirgin uzaklıgına çizilmedikçe.
Ya ne demeli şimdi yolların,
Aklın belirgin uzaklıgındaki karanlığına.


22.9.2008
SOKAK ŞAİRİ