güneş hep aynı yerden doğup
aksi yere batıyordu
ve gün 24 saatten ne bir eksik
ne de bir saniye fazlaydı


hayatın rutin akışı içinde imamın kayığındaydım sanki
yaşayan bir ölü gibi hissediyordum kendimi

ta ki yeni bir sekme açana dek gözlerinde

artık renk gelmişti siyah beyaz ekranıma
beraber ve solo şarkılar yerine
pembe diziler izliyordum


sanki reklam giriyordu araya
sekmeyi kapattığımda


gerçeğin yerini hayal
hayalin yerini gerçek almıştı

ta ki finale dek

çünkü esas oğlan başka dizilere transfer olmuştu meşhur olunca
kız da yapamadı zaten çakma oğlanla


derken güneşin doğduğu yerde uyandım
kayık da oradaydı hiç gitmemiş gibi
üstelik kıyak geçer gibiydi imamdan aldığı icazetle
buyur etti güneşin battığı yere

ta ki yeni bir sekme açana dek gözlerinde

artık dizi film izletmesen diyorum
hani kısa bir belgesel olabilir mesela
yanına alacağın benle
ıssız bir adada...