Yollarda babalar dinlenir demiştim bir ara
Ondan geçmeden de olur mu hiç

...

Boşver sen, beni çocuk
Dokunma
Var, git bak başının çaresine
Şurada biraz oyalanıp
Eğleşip dururum
Ben de çeker, giderim
Eninde sonunda, güfteme, şiirime
Nice sazıma
Karışırım kendi senoryoma

Bir nefes çekeyim, vereyim dedim şurada
Bilmem kaç mevsim, kaç yağmur
Kaç rüzgar, fırtına, afallar sallanırım
Bir diner, bir durulur, dedim
Kimi hafif, ılımlı, küçük bir
Kimi kuvvetli, orta çekerli

Dizlerimin bağı çözülür
Sendelemeye başlarım arada
Kalmıyor mecalim
İçim yanıyor, nice kan ağlarım, dökerim
Gizli gizli, ulu orta
Sen, oynar, dans eder farz et de
Dolarım odalarıma da, canlarım acır acır
Sen bilmezsin, elim yazarken, basarken noktalarıma
Çarparken her bir yana sapır sapır
Sonra çıra gibi, bir kıvılcıma bakarım
Ateş, düştüğü yeri yakıyor
Harlanırım, cakalanırım
Kestane gibi bekleşip
Olmadı mısır gibi patlar
Kuzuneye girer, hamur gibi saklanırım

Sustururum, kestiririm, köz köz içimi
Fazla sürmez, soğurum
Mazgalım da eskidi
Kovam çatlak, delik, borularım yamalı
Küller uçuşur arada, baca ziftin peki
Sen bana bakma
Var git yoluna

Tutunmaya çalışıyorum azıcık şurada
Dalın kendine hayrı yok,
Aman kırılmasın, dokunma,
Bilirim de
Takıldım bir kere ağaca
Ruhuma, kanala, ayar veririm arada
Düşmesin o derin kuyulara
Bırakmasın yakasını
Olur olmaz boşluklara
Bir tutam hayal uçuşverir
Bir tutam dünya kavuruverir
Tutuşsun bir avuç, bir sitem
Gövdem kabuk kabuk
Buruk

Sen bana bakma çocuk
Var git yoluna
Dilenci değilim
Boşa avutma