Zerrece gözüm yok servet, malında,
Ey dünya! Bu benim, bil garip yolcu?
Paralı olanın işi yolunda,
Müşkülü çözermiş pul garip yolcu.

Çöker gözlerine fettan kâbusu,
Şeytanın dostları kurarlar pusu,
Meçhule gidene tutarlar yası,
Otur ahvaline gül garip yolcu.

İnsan var, zamanla yarış içinde,
İnsan var, insancıl görüş içinde,
İnsan var, tuzağa salış içinde,
Damardan girmekmiş yol garip yolcu.

Düşer de kalkarsan laf etmez kimse,
Emeksiz kazancı harcarlar lükse,
Bu zevk-i sefada sermaye bitse,
Elerler başlara kül garip yolcu.

Muhtaca yardımda elleri eser,
Herkesle konuşmaz, cevapsız susar,
Yoluna çıkanı dilinden asar,
Kırar gönülleri dil garip yolcu.

Servet verilenler adil mi, nerde?
Çırağan da düğün, toy da var köyde,
Davul sesi hoştur, kederse Ney’de?
Arayıp kendini bul garip yolcu.

Kaybolmuş yılların intizarı sen,
Muazzez yürekler, tek nigarı sen,
Garipler pejmürde, son diyarı sen,
Üstünde yok taze çul garip yolcu.

Varlığı, yokluğu her dem yaşarsın,
Sırtı pek olmayan nasıl başarsın?
Emircan zamanla sende pişersin,
Nadanlar anlar mı, hal garip yolcu?
19.11.2023 Emir Şıktaş