"Oku" emri vermiş,yüce yaradan.
Sıyrılsın gerçekler,sırdan, karadan.
Bir hayat yaşıyor,bezmiş,sıradan.
Gaflet mezarını,kazıyor insan.

Dostundan düşmandan, yemişte kazık
Yola çık’cak lakin, almamış azık.
Yaz boz tahtasina,benziyor yazık
Kendi yapıp kendi, bozuyor insan.

Bir hayat sürmemiş, zevki sefada.
Görmemiş iyilikz mertlik vefada.
İsmi var her serde,türlü cefada.
Rüzgarın önünde, tozuyor insan.

Dertleri yüklerde,felek tasınca.
Gençlikte bilmiyor,Kırka basınca.
Yaş kemale erip, elek asınca.
Ergeç tüm gerçeği, seziyor insan.

Ahvalini sorsa, "iyiyim" diyor
Sofrasında soğan, bir onu yiyor.
Dünyaliktan bezmiş,hep urba giyor.
Riyadan yalandan, beziyor insan.

Buluyor sonunda, manayla anlam.
Yücede pirine,veripte selam.
Yaradan hikmeti,velhasıl kelam.
Sırlar alemini, çözüyor insan.

Yüzünü dönerek,yeniye doğru.
Ruhu yücelterek,"kani"ye doğru
Faniden gelirken,faniye doğru.
Dertleri sıralı, düzüyor insan.

Hacı hoca olur, hep ışık saçar.
Gonca gül gibidir, solarken açar.
Ölüm hak neylersin, naçar ki naçar.
Zamansız gidişle, üzüyor insan.

Cennet bahcesidir,dosta giden yer.
Bu yolda gönülü, başı yere ser.
Pirine en güzel,goncalari der.
Çileyi dergahta, süzüyor insan.

İnsanı kamilde, rabbe yakın pir.
Tek lahza kalmıştır,gir makama gir.
Orda temizlenir, kalpte ruhta kir.
Aşkın deryasında, yüzüyor insan.