Bir balikci tanimisttim Halic`te,
Calisirmistti eskiden,bir deniz fenerinde
O kadar alismisti ki yalnizliga.
Yasiyordu deniz kenarindaki ufak kulübesinde.
Balikci dostum konusamiyordu.
Yillar önce yasadigi bir aci
Dostuma konusmayi unutturmusttu.
Ama,o memnundu halinden.
Cünkü o gözleriyle konusurdu.
Dinlerdi beni,bikmadan usanmadan.
Acardi bir raki,kurardi cilingir soframizi.
Hep ben konusur,o dinlerdi.
Bazen dalardi gecmisine
Dolardi o kocaman yorgun gözleri,hüzünlenirdi.
Yillarca oturup,kafalari cekmisttik,
Köhnemis tahta iskelede.
Balik tutmayi ilk o ögretti bana,
Ilk askimi,ayriliklarimi hep o bilirdi.
Catlamis dudaklariyla,bazen tebessüm eder,
Sanki:
"Iyiki sen varsin derdi"
Yine bir sonbahar aksami
Ugramisttim iskeleye.
Baktim
Balikci yoktu herzamanki yerinde
Kosarak gittim,
Yikilmak üzere olan virane kulübesine.
Saga sola bakttim
Yatiyordu balikci bir divanin üzerinde.
Anlamisttim,
Ölmüsttü dostum,,bitmistti cilesi
Garibanlar mezarligina gömdüler onu
Kefen olmusttu üzerine yirtik pardüsesi.

Yine gecerim Halictten,o iskeleden.
Icim bir hos olur.
Sanki,baliklar ve deniz bana onu sorarlar.
Zavalli dostum neler yasadi kimbilir?
Ne acilar cektti bilmiyorum?
Ama bundan sonra balik tutmak istemiyorum.
Raki icmek seninle güzeldi,simdi onu bile icmiyorum.....