Yandırıp gelbimi, od salıp cana,
El çehmir insafsız olan ayrılığ.
Üreyh dözebilmez desem hicrana,
Yalandı sevgisi yalan ayrılığ.

Durnalar desteynen galxıp uçallar,
Baş tutan yaramı birde açallar?
Beçara üreyim delip geçeller
Acısı sineme dolan ayrılığ.

Vefasız gözele bağlandı könül,
Beter derd elinde dağlandı könül,
Mehebbet isdiyip yanandı könül,
Ağaran saçımı yolan ayrılığ.

Nazenin! bilirem, menem günahkâr,
Seven üreyh sussa, arzular ağlar?
Üz dönsen giderim diyar be diyar,
Gözlerime yaşlar salan ayrılığ.

Elveda demeden ayrıldı eller,
Utandı, sevginin şahidi diller,
Virane gülşene dönüp könüller,
Üreyi ikiye bölen ayrılığ.

Bir günde gocaldı bu cavan ruhum,
Dağlara, daşlara çekilip yuxum,
İstediği bir can, bes niye gorxum?
Elimnen sebrimi alan ayrılığ.

Ağaç tek yanlızlığ vallah çetindi,
Emircan, dostluğun saf niyetindi,
İnsanlığ elesen öz himmetindi,
Halıma keyf çekip, gülen ayrılığ.
8.11.2023 Emir Şıktaş
el çehmir; vaz geçmiyor, üreyh dözebilmez; yürek sabredemez, beçara; çaresiz, danıp könül; inkar etmiş gönül, cavan; genç,