Üzüntüden yol yapmışlar
Yürümek istemediğim bir yol
Evren sürükledi beni oraya
Bıraktı beni orada

Mecbur yürümeye başladım
Bir kişiyi sevdim platonikti
Yolda taşıdım aşk acısını
Yaşadım bir süre onun sancısını

Bıraktım onu ardımda
Yıllar sonra yeniden sevdim
Kalbimi bir kişiye daha verdim
Sonuçta o da kırdı beni

Aşka attım iki adım
Kalbimi kaç kez kırdılar sayamadım
Acılardan çıkamıyorum
Çıkış yollarını arıyorum

Sadece hayal kurmuştum
Neden olmaz dediniz ?
Neden beni istemediniz?
Neden beni sevmediniz?

Evren sanada kızgınım
Başkasını ara dediğini sandım
Bu sefer olacak dediğini sandım
Belli ki çok yanılmışım.

Aşk sadece bana getirdi hüzün
Öldürdüler içimdeki kelebeği
Öldürdüler beni
Diri diri toprağa gömdüler duygularımı

Şimdi nasıl mutlu olayım?
Aldınız mutluluğumu elimden
Şimdi nasıl huzurlu olayım?
Huzurumu bozmuşken

Yeter artık çekiliyorum inzivaya
Yapıyorum bir kale kalbime
Girmeyecek artık kimse içeriye
Bu acılar yeter bana gelmeyin yanıma

Bedenim kaldıramıyor zaten ruhumun ağırlığını
Aklım almıyor kalbimin neden bu kadar kırıldığını.
Aklım almıyor nasıl bu kadar çok sevdiğimi.
Kalbim anlamıyor bu kadar acının üzerine nasıl çalışabildiğini

Sözüm:Geçmişini silen değil geçmişini kabul eden kazanır.