Ben Kudüs’te yaşayan,
Kudüs yürekli küçük bir çocuğum,
Müslüman,müslümanın kardeşidir,
Ona zulmetmez, onu yardımsız bırakmaz, onu hor görmez,
Ve komşusu açken,tok yatan bizden değildir,
diyen bir peygamberin ümmetindenim..

Ama ben hem aç yatıyorum,
Hem zülme uğruyorum,
Hem de ölümle burun buruna yaşıyorum...

Ya Resulallah; senin bir sözünle dünyaları yakan,ümmetine ne oldu ?
Nerede Hz.Halit Bin Velid,Selahaddin Eyyubi yürekliler,
Neden gelmiyorlar ? biz her gün birer birer ölürken,neyi seyrediyorlar..

En kötüsü de,her zamanki gibi,gelmeyeceklerini bile bile beklemek..
Ama bir gün sizde çaresiz kalırsanız,
Anlarsınız beklemenin ve umut etmenin ne demek olduğunu…..
Ama güvendiğim yerden,defalarca kırıldım Ya Resulallah…..

Kimsesiz ve sahipsiz kaldım Ya Resulallah,
Ne annem kaldı,ne de babam..
Ama hamdolsun, Allah var gam yok!!!
Ve Allah’ın bana yazdığı kadere razıyım,
Elhamdülillah…..

Biz bir avuç kalsak ta emanetin olan Mescidi-i Aksaya sahip çıkacağız,
Hem sen buyurmadın mı ? Ya Resulallah emanete hıyanet edilmez diye,
Ben senin sözüne sadık kalmayı,ta bu yaşta öğrendim,
1,5 milyarlık Müslüman alemi de bir gün öğrenir inşallah…..

O yüzden yaşım küçük olsa da yüreğim büyük benim
Dünyanın her yerinde çocuklar gülerek ve oynayarak,büyürken
Ben Kudüs özgürlüğüne kavuşana kadar
Ne güleceğim ne oynayacağım,ne de büyüyeceğim….