MUTLULUĞUN RESMİ

Abidin Dino mutluluğun resmini çizememişti!
Çünkü mutluluğun gerçek bir tanimı yoktu.
Çünkü mutluluk göreceli bir kavramdı.
Çünkü mutluluk kişinin algısı kadar geniş,
duygusu kadar derin,
sevgisi kadar boytsuzdu!
Çünkü mutluluk soyuttu!
Abidin Dino ise somut çalışıyordu.

Mesela ben,
aşkı çizen bir ressam olsaydım;
"Zemini aşkla sıvanmış bir tuvalin,
en üst tarafına;
aşka uçarken kalbi çırpınsın diye,
bir serçe cizerdim,

sağ köşesine birazcık beklenti,
sol tarafa en ağırından acılar,
alt tarafı pas geçmeden çokça keşke serpiştirir, boydan boya dallı budaklı anlaşılmazlık kondururdum.
Ardından çatırdama ve derin uçurumlar eklerdim!
Sanki bu kısım birazcık çıplak kaldı ne dersiniz?
Şelaleyi de buraya çizip, olabildiğince özlem akıtalım gözlerden.
İşte şimdi oldu!
Resim belirginleşmeye başladı.
Bir iki rutuş sonrası resim tamam.
Tuvalin tam ortasına;
ayrılık ve nur topu gibi hüzün yerleştirelim.
Mutluluğun tablosu artık hazır!
Keşke diye imzamızı atıp,
müzayedeye çıkaralım!

Efkan ÖTGÜN