Binlerce çocuk sesi uzanıyor,
Filistinden dünya ya.
Selahattin Eyyub-i canevimden geçiyor,
Kudüs-ün işgal-ını düşlerken...

Harem-ü şerif-te,
Kanat çırpan kuşların,
Kaçışına dalıp gidiyorum.
Mescid-i aksalı düşlerimde kıvranırken...

İnananların gözlerinden,
Albenisi mi silindi.
Gün gibi insanlık mı döndü.
Zulmün kucağında,
Kutsiyetin kayboluşunu izlerken...

Sabah, kızgın top sesleri ile ısınıyor,
Kara sevdası gözlerinde soluyor,
Sevginin sıcaklığını örtüyor,
Anaların kollarında bebekleri,
Kanaya kanaya can çekişirken...

Buruk sesinde içlenen sızısı,
Yok ağlamıyorum diyorlar.
Bir deri bir kemik kalsada,
Yemin ediyorlar.
Zulm edenlerin,
Zulm-e düşeceklerini beklerken...

Ölüm korkusu karışsa da,
Yüreklerinde ki gül kokusuna.
Ana onlar ana, sımsıkı sarılırlar,
Kollarında yüzlerini öpen balalarına.
Geleceğin sevgisi yüzlerine saklanırken...

Siz ey ölümün elçileri,
Dünyanın kör ve sağır devletleri,
Varlığınız insanlığa zarar veriyor.
Sevinin, sevinin, insanlığın yok edilişine.
Bu yok oluşu sizde tadacaksınız,
Unutsanızda sizde insansınız...

Ekrem ÇETİNKAYA
VaTaN25 23.10.2023