Bazıları hissederek yaşar
Bazıları unutur hissetmeyi
Duyarsızlık hem ilaçtır, hem panzehir
Kimi kaygılardan uzaklaşır
Kimide içinde yaşar
Sızlıyorsa yüreğin bir parça
En kadim konuktur hüzün
Her acı gelir seni bulur
Kurulur baş köşeye
Yatıya kalır gitmez konuktur
Bilir seni iyi tanır, ikramın boldur.

Kayıtsız kalamazsın gördüklerine
Bana ne diyemezsin
Alnının ortasında gelir sıkışır o acı
Sokakta bir topal köpek
Yada kapıda bir yavru kedi
Alıkoyar hayattan seni.

Dün rüyamda minik bir bebek
Tuttu parmağımı kurtar diyerek
Yarası vardı ama ağlamıyordu
Kucağıma aldım koşuyorduk
Karanlık bir yerde saklandık
Ne yazık ışığa çıkaramadan uyandım
Tekrar dalmak istesemde bulamadım.

Hani bombalar patlarken filistinde
Hani çocuklar korkular içinde
Şarampel parçalarını çiçek sananlar vardır ya
Canına okur medeniyim diyen ülkeler
Bahçesine evine giren düşmanı sahiplenirler
Yazıktır, günahtır denmez o bahtsız insanlara
Sadece inandığı Peygamberleri farklıdır
Ama el açarız tek bir Mevlaya,

Sezer onlar dünyanın halini
Çakaldır, cambazdır, uyanıktır
Kendi küçük olsada şefleri var sarayda
İt gibi bağlarlar çoklarını kapıda
Çünki onların ağababası orda yaşar
Onlar olmadan hiçbir yere gelemezler
Bilir tüm bunları kurnaz yahuda.

Öyledir işte öyle olur
Elin, kolun bir yana düşer
Hani koşup gitmek kurtarmak istersin
Sarmak sarılmak istersin o çocuklara
Seyretsen bir kurşunda sana sıkılır
Seyretmesen tavan yıkılır
Hissetmek ne büyük acıdır.



Mustafa Yaman
11 ekim 2023