Kurumuş pınarım ,akmıyor selim.
Tutmuyor dizlerim ,bükülmüş belim.
Esmiyor gönlümde ,sevdalık yelim.
Şimdi yell desen hoş, demesen de hoş.

Yar gönlüne koymuş, suru, taşları.
Ondandır çatılmış, kalem kaşları.
Zeytin yeşil gözden,akan yaşları.
şimdi sil desen hoş ,demesen de hoş.

Gönlünde yok idim, zaten ırağım
Sevda yollarında, toyum çırağım
Bitmiyor gönlünde, matem, firağım
Şimdi gel desen hoş, demesen de hoş.

Ben yazdım sevdada ,alın yazını.
Çektim cevrü cefa ,onca nazını.
Kırdın attın nağme,garip sazını.
Şimdi tel desen hoş ,demesen de hoş.

Son bakış işledi ,bu cinayeti
Vefasız gönlünün, neydi niyeti.
Bilmedin ne kadir ,ne de kıymeti.
Şimdi bil desen hoş, demesen de hoş.

Bir tek canım vardı, sanki oncamı.
Sevda denilen şey,biten, soncamı.
Dalında soldurdun, narin goncamı.
Şimdi gül desen hoş, demesen de hoş.[ /kalin

]
Nûriye Hsbk Akyl üstadenin kıymetli yorumu şiire dahil etmekten büyük gurur ve kıvanc duydum kale sağlik gönüle -ruha sağlik ola

Ne güzel anlatım âşk’ı sevdayı
Okuyarak aldık acıdan payı
Kim soldurmadı ki narin goncayı
Şimdi el desen hoş, demesende hoş
Nûriye Hsbk Akyl