Düşlerinden düşürme beni sevgilim!
etme yâr etme olursun sonra ecelim
ela gözlerini tek hece AŞK bildiğim,
gülüşlerime güneş doğmuyor sensiz ah nefesim!
kıblem sendin, duam, secdem, elimden düşürmediğim tesbihim.
baktığın her yeri kutsalım bildiğim,
Medine’m, serab-ı ömrüm ahh cennetim!
ellerini saçlarıma sür ki çiçekleneyim,
ben sensiz sabahın gül bakışlarını neyleyim!
sol yanıma soluğun kaçmış ah sevdiğim!
dudaklarının dokunduğu her heceye imrenir ismim!
çok özledim seni gel gell kalbim!
sen diye yazmaya başladı yine kalemim,
nefesimden sadece tek hece aşk’ın düştükçe ağladı şiirlerim,
okuyanlar anlamadı bilemedi ben ne dedim,
oysa ben hep bizi yazdım sevgilim!
gözlerinin ezberinden silinen o Leylâ yoksa ben miyim!
imkansız aşk’ın yangınlarında dağlanan kor ateş miyim,
kör kuyuların âmâ gözlerinde alevlenen kevser miyim!
göğe bak sevgilim!
yorgun turnalardan gelmez mi hiç
haberim,
ben seni çok özledim,
ahh gel artık gel sevdiğim...!