Durulmadan şu yağmurların hırslı dansı
Belki sabah olur şehrimde ve sen gelirsin
Elimden gelmeyen bir çok şey gibi
Durduramıyorum içimdeki hınca hınç öfkelerimi...

Ah yine uyku katili yağmurlar doluyor
Su basma kaygısından uyanıyor İstanbul
Belki remini çiziyor ressamlar bu anın
Şairler şiirini yazıyor, hayat kaygısından uzak...

İçim el vermiyor artık içimin doldurulmasına
Nerde bir delik açsa aşk kapatıveriyorum penceremi
Başka düşler sokağında, çocuk sevinçleri karışıyor beni
Edebiyattan uzak hayat dersi veriyorum...

Geçmişe dönüyorum şimdiki zamanın çekimiyle
Yürüdüğüm yollarda, oturduğum sıralarda
Kendimi buluyorum en saf halimi her seferinde
Sarılıp başkalarının açtığı yarayı kapatmaya çabalıyorum...

Ve şükrediyorum beni yaratana,
Bana derin yaralar açan her bir insan müsfettesini
Hayatımdan çıkarıp kendimi sevebilme şansı verdiği için
Minnetle doluyor içim, dua ile boşalıyor
Yağmur gibi...



...