Hatırladın mı ilk mektubu bana yazdığın günü
Ben hatırladım o günün ilk heyecanını
Ne nağmeler dökmüştün mektubun içine
Gül suları serpiştirmiştin satır boşluklarına
Gözyaşlarını akıtmıştın hüzün sağnağında
En derin duygular akıp gelmişti gönül deryama
Yüreğimi sonbahar ikliminde sımsıcak edivermişti!

O gece hiç uyku girmemişti yaşlı gözlerime
Kalbimin üstüne koymuştum mektubunu
Nefesini hissederek yıldızları saymıştım
İçim içime sığmamıştı çocuksu sevinçlerim
Derdime dermandı güzel duygularla yazdıkların
Martılar gibi uçasım gelmişti Lahey sahillerinde...

Ilık bir sonbahar günüydü senden ayrıldığımda
Yapraklar güz sarısına döndüğünde
Günlerce beklemiştim iki satırlık bir haber
İşten dönüp kapı ardına bırakılan mektubun
Elime dokunduğunda ben benden geçmiştim
Öpüp kokladığımda dünyalar benimdi
Baharın akarsularında gönlümü çimdirmiştim o an!..

Penceremde rüzgarın ıslığı çalarken okumuştum
Nice hülyalara dalıp gitmiştim duygularımla
Mektuba iliştirdiğin sürme gözlü fotoğrafını öpe öpe
Dünyanın tek mutlusu, tek şanslısı ben miyim
Vefalı, candan öte sevgilim var diye gururlanmıştım...

Nice mektuplar yazdım peş peşe bitmez aşkına
Lahey’deki evimizin küçücük odası şahittir buna
Sekiz sayfalık upuzunca cevaplar yazmıştım
İçimde ne kadar afilli kelimeler biriktirmişsem
Döktürmüştüm sevda mevsiminin atmosferinde
Tabi ki ağlamıştım satırların her bir kelimesinde...

Şimdi ne mektubun gelir, ne k/selamın, unutulduk
Anlıyorum ki ey yüreğim; biz o yürekten kovulduk
Yolladığın mektuplar deste deste sandığımda saklı
Ne yakarım, ne atarım; onlar benim en kıymetlerim
Vefasızım, sen benim gözümde sürme gözlü cansın
Yazdığın her mektubun ölümsüzdür, candır
Beni hayata bağlayan mektupların kalbin sevdasıdır!

ZaferDireniş
...