KIRAĞI

Artık tan yeri ağarmayacak
güneş doğmayacak üstüne

sana yazılan şiirlerde heceler
geceden kalma katreler
parmak uçlarına kadar
titreyecek
yapraklar üstünde şebnemler üşüyecek

kim bilir
belki bir sela sesi çınlayacak kulaklarında
ve
cami avlusunda imam
musallada yatan meftayı nasıl bilirdiniz diye soracak

işte o an
içine ağlayacak
geçip giden zamana inat
dudağın titreyecek
tutamayacaksın gözyaşlarını

gelgitlere gebe kalacak
medcezirler yaşayacak dilin

hıçkırarak
iyi bilirdik
yok yok kötü bilirdik diyeceksin
kim bilir belki de
uzunca susacak
hiç tanıyamamışım diyeceksin

defnimle tedirgin
arkanı dönecek
aşka nadanlara yürüyeceksin

ve
ben toprak altında üşürken sensizliğe
sen
hazanda mutluluğu bekleyeceksin

dikkat et
bu aralar heryer beyaz
bu aralar yüreğimde isyan
bu aralar yaprakta sancılı kırağılar
n’olur üşütme kendini

Efkan ÖTGÜN