SEN GİDERKEN

Sen giderken,
Gözlerin kaldı bende
En güzel haliyle.
İçinde yıldızlar uçuşan,
Çocuksu yaramazlıklar yapan
Kah güldüren kah ağlatan
Yavru balaban,
O güzel ceylan gözlerin...

Sen giderken,
Gülüşün kaldı bende
Temmuz güneşi gibi
içimi ısıtan.
Ve sabah akşam
Hasretimi çoğaltan..
Hiç yoktan iyidir diye
Yaralı yüreğimi avutan
Vefasızlığına aldırmadan
Bir hüzzam şarkı tadında
Anıları yaşatan.
Ve senden arta kalan
Bu sevda kırıntısı
İdare eder beni bir zaman ...

Sen giderken,
Ellerin kaldı bende
Narin bir kelebek gibi
Parmaklarımda uçuşan
Veda ederken bile,
Sıkıca kavrayan
Sıcaklığın kaldı ellerimde
Alev alev yanan …

Sen giderken,
Sildim hafızamdan
Veda sözcüklerini..
Savurdum yürek yangınımın
Küllerini uzağa.
Ama.
Esen rüzgarla
Kokunu getirir yanında
Saklanmış kalbimin zulasına
Bir garip sevda
Dur durak bilmez
Delicesine
Umut taşır habire
Güvercin kanadında ….

Sen giderken unuttuğun
O güzel gözlerin var ya,
Alır götürür beni
Bilinmez diyarlara..
Vardığım her limanda
Demir atar yalnızlığa
Mahkum eder yüreğimi
Sevda hamallığına …

Sen giderken,
Teselli ettim kendimi
Dayan yüreğim dedim
Sakın pes etme.
Bitecek elbet
Bu yangın günün birinde.
Hangi acı sürer ki sonsuza dek
Hangi gece ermez sabaha...

Sen giderken,
Bıraktığın ne varsa,
Acı ve hasret adına,
Denize karışan zehirli atıklar gibi
Ağır ağır yayılıyor içimde...
Ölürüm sensizlikte
Ne olur gitme...

MELAHAT ÇETİNKAYA