Elveda şafak vaktine beş kala doğmuş hayallerim,
Gündüzlerim, gecelerim elveda!

Düşene tekmelerin indiği,
Dağların omuzlara bindiği bir dünyada,
Nefes almak için çırpınan kuşlara elveda!

Acımasızlığın deminde,
Gözlerin kurumamış neminde,
Yanaklardan süzülen yaşlara elveda!

O masum bakışlara,
Sırma saçlara,
Hilal kaşlara elveda!

Gecenin karanlığında iğne ucu kadar aydınlık aramaktan,
Bir damla suya muhtaç olmuş kurak topraktan,
Kullara eğilmeyip dilediğim tek duamdı Hak’tan,
Yükselen feryatlara, figanlara;
Arşa açılmış avuçlara elveda!

Kimsesizliğin ötesinde belki sır olurken sessizliğimde,
Maddelere dökülmüş aşklara;
Vekaleten yazılmış saçmalıklara,
Yüreğini paraya pula satmış açlara elveda!

Vefasızlığa eklenen nankörlük puluna,
Allah’ından korkmayan her bir kuluna,
Zulme açılan kapıların koluna...
Asi bir hayata sürüklenirken iyi niyetler;
Geride bırakılan hatıraların sağına, soluna elveda!

Tükenmişliğimin kaleminden yazdığım şiirler...
Bitmek tükenmek bilmeyen dizeler,
Özlem dolu acılardan mutluluğa esen yeller...
Susuzluğuma durgun dağlar, denizler;
Lodoslara, fırtınalara, dalgalara elveda!

Sineye çekilirken bir yerlerde acılar,
Set çeker durmadan acının önüne sancılar...
Oturmuş leş kargası burnu havada yancılar;
Yollara, yolculara, hancılara elveda!

Müebbete kırılır şimdi kalemim,
Dört duvar arasına değil, dert deryasına hapisim...
Ve kesilirken sonsuza dek nefesim;
Merhabalara, hoşçakallara elveda!

- Mustafa ÖzTürk