YARA

Müminin yarasına merhem olmuyor çağlar
On dört asırdan beri göz yaş döker, kan ağlar

GÖÇ

Ölüm vuslattır yâre, ölüm düğün gecesi
Evvel göçmediğine pişman olur nicesi

ÂDEM

İblisle sıkı fıkı, içli dışlısın her dem
Bilir misin cennetten niçin kovuldu Âdem?

TOY

Toy yürekler aldanır, yalan söze tez kanar
Nemrut’un ateşinde nice İbrahim yanar

SİDRETÜ’L MÜNTEHÂ

Sidretü’l Müntehâ’ya yükseliyor nidâmız
İstikbâlde muhakkak gür çıkacak sedâmız

SÖZÜ DEMLEMEK

Sözünü söylemeden demlemelidir insan
Yarası olanları emlemelidir insan

DÜŞMEDEN BİLEMEZSİN

Hayatta sonun başı farz eyle her ânını
Düşmeden bilemezsin dostunu düşmanını

KENDİME HEP GEÇ KALDIM

Dizlerim yaralandı bir kalkıp bir düşmekten
Kendime hep geç kaldım herkese yetişmekten


M. NİHAT MALKOÇ