Ben seni sileli,kaç mevsim geçti.
Kendini hala sen,bahar zannetme.
Ruhum kevserlerden, badeler icti
Gün gelir bağrına, basar zannetme.

Niyette yoktun ki, bekleme imsak.
Benmiydim tek kölen, benmiyim tutsak.
Artık senli resim,mektuplar yasak.
Bir şiir bir beste,yazar zannetme

Kimsem olmadı ki , bir sen olasın.
Goncasin dalında, yanıp solasın.
Vicdanla başbaşa, garip kalasın.
Sabırla gönlüme ,dolar zannetme.

Zehir zıkkım olsun, onca haklarım.
Sevdamı küllere, gömer saklarım.
Sanma şafaklarda, gelir yoklarım
Elbet kapıları, çalar zannetme

Yitirdim ne varsa, umudu senle.
Girmedin rüyama, girmedin gönle,
Yalniz kal vicdanın, sesini dinle.
Benide gül gibi, solar zannetme.

Gittin ismini de, söktüm dudaktan.
Sanma göz yaşımı,süzdüm yanaktan
Acıdım bakındım, sana uzaktan.
Ağıt yakar saç,baş, yolar zannetme.

Oyalasin seni, fani,yalanlar.
Uğrasın gönlüne,viran talanlar.
Gerçekler görünsün,ruhta yılanlar
Gün gelir dalıma , konar zannetme.

Sensizde olurmuş, ögrendim işte
Layığın bulursun, sen bu gidişte.
Mahrum kal herşeyden, en son bitişte
Narımda kavrulur, yanar zannetme.

Bittiyse bu roman ,külleri, duman.
Aman ne sevdaydı ,amanki aman.
Sensin yalniz kalan, sensin mahvolan.
Ben yokken ismimi ,anar zannettme .

Ben ak olsam bile, sensin kör kara
Ben mutlu olsamda, sen düş hep dara
Ruhunda cerehat, olunmaz yara.
Yürekte yarayı, sarar zannetme