Söndür ışıkları.
Işık istemiyorum Mona,
Gün ışığı çalıyor seni benden.
Şu yukarıda yanan florasan
Nasıl da sönük kalıyor gözlerinin ferinde...
Gerek yok Mona anlama beni,
Siliyor gözlerinin ışığı bütün kederimi...

Mona aşığım, aşığım sana
Ama sen bunu da anlama...



Yüzün gibi karışık aklım...
Gözlerinin yıllanan çizgileri gibi dehlizlerim,
Dudaklarındaki yalancı tebessüm gibi kıvrımlı geçitlerim...
Yollarım kendime dönen bir tür yolsuzluktur,
Şimdi içimden kanatarak geçen,
Seninle iniltili yokluktur
Bir tek sana duyduğum şey bolluktur...

İlk harfisin aşkın
Ve var olma nedenlerimin sebebisin...
Aklım, firari bir hayal uzaklarda kurulan,
Yaşanmayan, yaşatılmayan...
Dünya da ve ahrette helalliği olmayan...

Günahına gönüllüyken, sevaplarımı sattım ben... Yoksulum...



Dışarıda kar yağıyordu, aklım da sen yoktun...
Sadece kuşları düşünüyordum,
Üşüyecekler diye kahrımdan,
Donmuş ayaklarımı ısıtmaya bile yeltenmiyordum...

Dışarıda kar yağıyordu
Çamların mağrur duruşları bile değişiyordu...
Ağır geliyordu kar ve kar etmiyordu kahroluşum...

Dışarıda kar yağıyordu sen aklım da bile yoktun...



Bu illet gece bitecek sabret,
Sabret şarap tetresi...
Kalbinden nar şerbeti geçen, sabret...
Kızılcık suyu değil gözlerinden akan
Sana bakan gözlerimdir pınarlarına yansıyan.
Sabret, tutacaksın baharı dallarından...



Bitti, o yaz gibi beyaz sevda...
Geceyle gündüz eşit değil artık,
Senle ben ayrılalı dengeler değişti...
Su, su gibi akmadı,
Bakmadı senden sonra hiçbir göz,
Aydınlatmadı...

Bitti o sevda...



Başından bitmiş bir sevdayı yaşattın bana...
Satır aralarında bulmaya çalışırken seni,
Virane şehirlerde kaybettim kendimi
Ve astım meydandaki darağacına biz’li terimleri...

Şimdi sen ağla, ben yorgunum,
Kuruttun nehirleri...




Sana benzemeye çalışıyordum seni tanıdığımda...
O kadar umutluydun ki karamsar olamıyordum yanında,
Neşene gölgem düşer diye bölemiyordum düşlerini...

Biraz daha kalsaydın yanımda
Biliyorum ki ben, sen olurdum baştanbaşa...



Belki birgün
Gelip tutarsın ellerimden ve dersin
Tiz bir ses dökülür dudaklarından
-Gidelim buralardan
Aya, marsa, venüse, kimsenin olmadığı herhangi bir yere
Sensizliği alıp bağrımdan, seni koyarsın boşluğunun yerine
-Ben hazırım gel tut ellerimden, al senin olsun ellerim
Ben senin olmadığın yerlerde senden kalanlarla demlenirim
Al nolur tut, istersen bırak sonra ama önce tut...
Aşk budur...
Aşk umuttur
Aşk susuzluktur
Aşk kimsesizliktir
Aşk seninle olabilmek
Aşk sensizken bile devam eden şeydir
Aşk umuda çizilen yoldur
Aşk yolsuzluktur
Aşk tekil hayallerde çiftleşmek
Aşk çoğul biten cümle de kendini yalın hissetmektir...
Aşk şair ağlatan vurgu
Aşk ozan söyleten olgu
Aşk erosun kızı, oğlu
Aşk her dil de
Aşk her din de
Aşk yeryüzünde
Aşk bulutların üstünde
Aşk Ararat’ta kar
Aşk Kaf Dağı’nda simurg
Aşk...
Aşk...
Aşk...
Aşk benim sana anlatamadığım şey...



Sen...
Sen olsaydın yanımda böyle kıvranmazdım
Okumaya çalışmazdım resindeki gölgemi
Bir dizesi de bana olsun bu şiirin diye bakınmazdım
Bulamadıklarıma yanmazdım eminim...

Buluttan bir zemin olsaydı bu bastığım ve topuklarımı içine alan
Kalbin kadar yumuşak başka bir mekan aranmazdım...



...ben dikip gözlerimi gökyüzüne, seni çizsem bulutlara

Bir masalın asil kahramanı gibi ilerlerken parktaki adımlarım, senden öte senden ileri
Düşünüyorum da canımın içi, neden senden sonra kendime geldim ben
Bankın bir kenarında otururken ben, düşsen çınarın yaprak gibi en tepesinden sen
Rüzgarla girsen koynuma, ne kalmışsa dünden sonra bu park sabahında senden
Değsen tenime usulca ve ben çeksem seni yağmurdan sonra ki toprak kokusu gibi içime
Bak ne diyor deniz bekçisi martılar
Sar diyorlar bu kokuyu, al sinene sar...



Ben her akşam verandaya kuracağım soframızı
Ve bekleyeceğim, sallanan sandalyenin hafif gıcırdayan sesiyle seni
İnleyen nağmeler saracak ruhumuzu
Ben yalnız senin için bakacağım yeşil yeşil
Unutacaksın dünya düzenini, uyutacaksın kollarında beni...
Ben büyüteceğim düşümdeki beyaz evin bahçesini...
Ah sen...
Ve şarap dolu mahzen de öpeceğim tetremsi dudaklarını
Beyaz evin yemyeşil bahçesinden, senin için kırmızı güller dereceğim
Derleyip toplayıp, veranda da kurulu soframıza koyacağım
Ben bu gidişle, bu beyaz evde senin aklını alacağım...

*

Meydan saatine takılacak zamansız sözlerimiz
Cesur bir kimlik asılı durucak bizden geriye
Biz çoktan çıldırmış olacağız, şiir çoktan asılmış
Hayatın çentiklerine atılmış birer çizik şimdi
Suretini yitirmiş asıllarımız...


Kriz@nt€m