mavi kıyısına sığındım gök yüzünün,
rüzgarın kokusu,
ve teninde ki bensizliğe alışmak;
sensiz yaşamak..

anlatmak seni voltada adım, adım,
anlatmak zinciri kırılmış öfkeme,
sarılmadan uyukuda düş’ lerce,
binlerce yemini bozmalı,
belki sonrası, sensiz yaşamak..

suya susayan toprağa;
diledim kalan bedeni,
aldığın kadarım,
yazan kalemim, razı gibi bunca zulüm,
ordasın;
nefesin hasretini korluyor,
kül olup savrulur yılların beyaz izi,
nefesin ötesi, çırpınan can,
teslim olmak;
sensiz yaşamak...

vaz geç,
ertele acından payıma düşeni,
al, sende kalsın bu özlem;
bu oda, bu şehir,
neyine değişeyim,
kirpiklerinden yağan yağmuru;
bir yastıkta yaşlanmadı,
sensiz yaşamak...


bir yol uzar gider ebedi,
bir kalp acır nedensiz ve sessiz,
sadece gülümse;
ömrün hediyesi ..

sensiz yaşamak,
tatlı gerçeğim...


karan

e. ey " z ...