Üstü açılmış bir dünya.. üşüyorum...


dolaşıyor benliğim soğuk iklimlerin teninde
ellerim, öylece duruyor
solmuş bir takvimin yüzünde
ve hayat süslü bir hızmanın gergefinde asılı
içimin külleri, durmadan yanan bir gülümseme işte

yetişemiyorum zamana,
tarihin atlasından çok uzağa akıyor her salise
ve bir ezginin nakaratında savrulan,
yaşamın rengini dokuyorum
eğreti duran her kareyi ilikleyip,
kara kaplı kitabın ön sözüne iliştiriyorum
tüm soruları asıyorum cevabı olmayan
sırların gizinde

lehçesi ki kayıp bir kent ...

ellerim, kurumuş bir nehrin kollarına dolanıyor
ve titriyor içimdeki ayaz sancısı kış
bin ağıt oluyor yakarışlarım bin ağıt
içli bir sesin intiharı bu, görüyorum
asi hendeklerin çapraz ateşinde
toprağa düşüyor kan gülleri

ve tekmeliyorum kalbimin duvarlarını..

tüm yaşanmışlıkları zincirleyip katlediyorum nefsin girdabını
bir bir kefenliyorum cürmün sayfalarını
geç kalınmış döngünün,
geriye gelmeyen zamanın,
tükenen yaşların canını okuyor
ve olmayan pencereleri zihnimde açıyorum

bir ihtimal dahilinde
kendimden gitmek istiyorum...


ah dizleri üzerine çökmüş hallerim, takatsizim
kanat vurup canıma, son nefeslik bir ömürle
sana, sana gelmeliyim Tanrım
beni kollarında uyutmalısın...
~°~
~°~
~°~