Şu yaşlılık bizleri, bak ne hallere soktu
Dizlerimiz yokuşu,çıkmıyor be arkadaş
Hep hiçe sayılmaktan gönül usandı,bıktı
Kimseler yüzümüze,bakmıyor be arkadaş.

Zamanı geldi artık şakaklara düştü kar
Yine de içimizde sevgi kırıntısı var
Bir hatunun bakıpta yaşlı dediği kadar
Hiç bir şey canımızı,sıkmıyor be arkadaş.

Düşe kalka şu ömrü son safhaya getirdik
Bol keseden yılları harcayarak bitirdik
Hislerin duyuların bir kısmını yitirdik
Güller eskisi gibi,kokmuyor be arkadaş.

Dünya öyle dönerki yetişilmez hızına
El sallayarak geçtik baharına yazına
Bundan sonra her şeyin razı geldik azına
Hayat bize damlıyor,akmıyor be arkadaş.

Varlığımız değersiz satsan para etmiyor
Azrail kapımızda uzaklara gitmiyor
Gönül başka alemde arzuları bitmiyor
Hala hayal kurmaktan,bıkmıyor be arkadaş.

Muzaffer Yavuz