Gözlerimdeki hüznümü yene bilseydim eğer
Hiç bir zaman merak etmezdim
Yanımda olmayan annemi
Saçlarımı taramayan
Yanağımı okşamayan koynunda yatırmayan annemi
Ve ben hala ürkek bakışlarımla hayaller kuruyorum
Bilir misin acaba içimden geçenleri
Merdivenler dayamışken yaşım elliye
Çıkmaz sokaklarda kayboluyor
Kimsesiz, yetim çocukluğuma gidiyor düşlerim

Kayboluyorum anne, sensizliğin sancılarında
Doyasıya cennet kokunu çekemedim ciğerlerime
Benim çocukluğum nerede kayboldu biliyor musun annem
Beni bırakıp da gittiğin
O dapdaracık karanlık küf kokulu sokakta
Çok korkmuştu kapkara ürkek bakışan gözlerim
Bir ışık aramıştım yokluğuna
Aydınlatır belki de bulurum seni diye

Sen gittin ve ben senin yokluğunda koskocaman oldum
Büyüdüm anne, büyümek buysa
İçimde bir hırs, ruhumda acı feryat, kimseler dolduramadı yerini
Sen hiç bir zaman bilmedin bilemedin bendeki bu acıları
Andım ahtım olsun
Ben ölmeden bitmeyecek içimdeki feryat figan
Sen huzurluysan yeter
Rahatsan kuş tüyü yataklarında
Boş ver, düşünmemiştin zaten
Yine düşünme.



Karacakız Emi Öztürk