Vurgun yemiş yüreğimde unutup giden gözlerin
Hiç mi hatırlamadı, beni hayal etmedi
Avare gönlümde asi rüzgarlar estirdin bahtıma
Karanlıklara gömdürdün sevdamın çiçeğini
Körkütük bıraktın, aşktan uzak eyledin
Yalnızlığımın gölgesine sığınarak benim diye andığım
Kır papatyalarından sana fallar açtığım
Sevdamın ölümsüzlüğü dediğim beyaz manolyam...

Çilekeş hanemde giyotin cezasına mahkum edilmişim
Günlerimi sayıyorum tükenmişliğimle
Adaletin yok mu senin, zalimlerin sözüne kandın
Cesaretimi kırdın, geleceğimin aydınlığını karartın
Tek bir saçının teline kıyamadığımdın
Sazımın telinde sevdalı şarkıların nakaratıydın
Şimdi ise, sensizliğim kara bir bıçak yarası yüreğimde!..

Kaderime küstüm, artık sokakların serseri çocuğuyum
Yorgun düşmüş bedenim alkolle sarmaş dolaş
Şarap şişesi elimde, gecenin mehtabına sarılırım
Yağmur, rüzgar, fırtına, boran vurmuş
Bir de sen vurdun ya; felç ettin gönlümün kuşunu
Kendime gelemedim, bağrımdan uçuşur mavi kelebekler
Şarkılar ağlatır, dudaklarım kanar şiirlerini okuduğumda
Ne edeyim, ne diyeyim sana ELVEDA’DAN başka?

Zafer Direniş
...