Gönül yaylalarının eşsiz güzellikleri,
Allah nasîb eyledi, hoş dilin aşka geldi,
Ses tonundan ayırıp- bahşetti vergileri,
Sekiz dörtlüğün câna, derin- hoş kıt’â verdi...

Kabaoğlu lâkâbın, Mehmet: Asker adınla,
Şairler Diyârında, anılasın şanınla,
Bölge Müdürlüğü’nde, Kardeşinle- Bacınla,
Titiz çalışmaların, Devlete; kâlâ verdi...

Methiye kaldıramam, övgüler; güzel huyun,
İnsanı sevmek, görev; Atandan gelir suyun,
O Sevimli endâma, kurban; kuzulu koyun,
Merhabâ demesiyle, Mehmet’çe fedâ verdi...

Yazmaz idim kimseye, yazamaz idim şiir,
Boşluğumu bularak, tam; ters-yüz etti devir,
Yüreğim zayıfladı, ararım gönle revir,
Oku- dinleyim dedi; dilime ranâ verdi...

İstedi; kalp birleşsin, duymak istedi; sesim’,
İki kuru pastayla, anca çıktı nefesim,
Keseni yorma dedi, söz bitti, duydu sesim,
Ağustos sıcağında, çorağa; deryâ verdi…

Usta acısı ile tamam ay oldu- geçti,
Dilinden dökülenler, peşten; say oldu- geçti,
“Geç buldum tez kaybettim” yetmez pay oldu- geçti,
O, Gönlüme yaslandı, gözüme; ziyâ verdi…

Yedi değil sekizdir; otuziki dizince,
Durmak yakışmaz bana, otuzüç’ümüz ince,
Allah Bizi yaratmış, Gönlümüzü çözünce;
Yazılanlar saklana, Âtiye sâdâ verdi…

Bu son olsun Mehmed’im; Mehmet Askerin adı,
Dilerim; hoş yaşarsın, alırsın her murâdı,
Dünyâ; bilene mânâ, Âhiretin; Sırad’ı !
Selâmla Uğurlarım; Üstâdım, Mânâ verdi.

Kadir Yeter. TRABZON.