Hiç susmadım ki sen duymadın
Sevdi diye, neden var saymadın
Konuşuyorum suskun hayalinle
Gece, gündüz demeden yeminle.

Döküyorum duygumu, şiirlerime
Şiirlerim konuştu, benim yerime
Sevemedi sayma biraz anla beni
Ruhumla, yüreğimle sevdim seni.

Susmaz kalpden sevdalı olanlar
Sessizce kendiyle konuşurlar
Hiç susmadı seven kalbim
Duymuş olmalı ruhun
Hissetmiş olmalıydı kalbin
Susabilir mi yüreğinden sevenler.

Önce çok küstüm çekip gitmene
Acılar ram oldu senli gözlerime
Yağmurlar indi seven yüreğime
İnsanım işte, sen gibi bende
Seven insan gider mi böyle
Sana kırgınım tarifsizce hemde
Ne yalan diyeyim kırılmadım diye.

Şaşırdım engeller koymana önüme
Kavga ettim gecelerce kendimle
Kendimi koyarak senin yerine
Susmak susamaktan öte kelime
Ruhum hüzünlendi, ağladı kalbimle.

Gidişini, Nisan bir şakası sanmıştım
Beni bıraktığın yerde, seni bekledim
Güvendim, inandım, kandım, yandım
Hiç bir yere bırakmadım ve gitmedim
Günler, aylar derken sensizliği saydım.

Nisan, Mayıs, Haziran, Temmuz geçti
Ağustos günü umitleri var günlerimde
Elimi, kolumu bağladı; Çaresizliğimde
Neredesin, nerde yeter dön artık evine
Ruhum mekanın, kalbim hala evin yine...

05. 08. 2023
Kalb’i Hazan